De nieuwe zusterflat
Door: Joke
Blijf op de hoogte en volg Jaap en Joke
18 Juni 2016 | Oeganda, Mutolere
We genieten nu al weer voor het derde achtereenvolgende jaar van het zonlicht, de kleuren en de tropische geluiden. Ik slaap ’s nachts met mijn oren op steeltjes want ik wil het roepen van de kraanvogels niet missen. Overdag geniet ik naast de vogelgeluiden ook van de stemmen en het gezang van de mensen in het Rufumbiri, een heerlijke donkere streektaal.
Het eerste jaar, in 2014, hadden we een Oehoe op een tak achter het huis. Het jaar erop liepen er een koe en geiten in onze achtertuin te grazen. Dit jaar hebben we kippen achter ons huis. We passen voor het derde jaar op Puffy, het hondje van onze buurvrouw Waltraud die een paar weken naar haar familie in Duitsland is.
We eten weer verse groenten uit de tuin van Waltraud, krijgen melk van de koe van dokter Pascal, gaan om 10 pm naar bed en staan om 7 am op.
Er is een grote verpleeg- en verloskunde opleiding bij dit ziekenhuis.
Laatste waren een groep eerste jaars te laat verschenen op hun afdeling.
Ze kregen strafcorvee: twee weken schrobben en dweilen van sanitaire blocks en wassen van patiënten. Verder mag iedereen aan de ‘punischment nurses’ vragen om een klusje te doen.
Ze wilden ook de Playroom schoonmaken want dan konden ze lekker ongezien met hun mobieltje spelen. Ik heb het aanbod natuurlijk aangenomen. Ze namen er ruim de tijd voor en inderdaad is de vloer nu iets schoner geworden.
De crimineeltjes weten nog niet dat ze volgende week de dutyroom van onze afdeling moeten schoonmaken.
De hygiene laat gruwelijk te wensen over op de surgical ward. Daarom hebben wij - het hoofd van het lab, het hoofd van de opleiding en ik vorige week samen een teaching voor de leerling nurses georganiseerd. Op het lab kregen ze een swab (wattenstaafje) uitgereikt waarmee ze de afdeling opgingen. De opdracht was om binnen 15 minuten terug te zijn met je swab vol bacteriën. Dat was niet moeilijk natuurlijk. Iedereen rende meteen naar de sanitaire blocs van de mannenafdeling. Daarna ging we onder de microscoop kijken naar de beestjes die je met je blote oog niet ziet. Maar die er wel zijn! De volgen de dag hebben we gekeken hoe deze ziekteverwekkers zich in een nacht tijd vermenigvuldigd hebben tot zichtbare dikke sporen in een schaaltje met agar-agar.
Op 28 mei is de ‘Dormitory’ , een prachtige nieuwe zusterflat geopend. Dat wordt tevens het afscheid van Sister Inviolata (‘Invi’ voor intimi). Invi heeft tientallen jaren met straffe hand de opleiding gedirigeerd. Vanuit de Diaconie van Kabale, een grotere stad 100 km verderop, is Sr. Agnes aangesteld als het nieuwe hoofd van de school.
Het was de hele dag feest op het ziekenhuis terrein.
Zang, sport en spel, een lunch en uiteraard een preek.
Ik werd geraakt door de volgende woorden:
‘It’s not about what lies behind you,
It’s not about what lies ahead of you,
It’s about what lies within you that matters’.
Er werd op die dag ook een oproep gedaan aan de graduate’s van de afgelopen vijf jaar (die allemaal tegelijk op deze dag hun certificaat kregen uitgereikt) om zich aan te melden om Tutor te worden. Dit is een pedagogische functie waarbij je o.a. leerlingen op de afdeling begeleid. Er zijn momenteel slechts twee tutors op de ruim 200 leerlingen.
Dat merk je op de afdeling...de begeleiding van leerlingen schiet heel erg tekort.
Het eerste jaar, in 2014, hadden we een Oehoe op een tak achter het huis. Het jaar erop liepen er een koe en geiten in onze achtertuin te grazen. Dit jaar hebben we kippen achter ons huis. We passen voor het derde jaar op Puffy, het hondje van onze buurvrouw Waltraud die een paar weken naar haar familie in Duitsland is.
We eten weer verse groenten uit de tuin van Waltraud, krijgen melk van de koe van dokter Pascal, gaan om 10 pm naar bed en staan om 7 am op.
Er is een grote verpleeg- en verloskunde opleiding bij dit ziekenhuis.
Laatste waren een groep eerste jaars te laat verschenen op hun afdeling.
Ze kregen strafcorvee: twee weken schrobben en dweilen van sanitaire blocks en wassen van patiënten. Verder mag iedereen aan de ‘punischment nurses’ vragen om een klusje te doen.
Ze wilden ook de Playroom schoonmaken want dan konden ze lekker ongezien met hun mobieltje spelen. Ik heb het aanbod natuurlijk aangenomen. Ze namen er ruim de tijd voor en inderdaad is de vloer nu iets schoner geworden.
De crimineeltjes weten nog niet dat ze volgende week de dutyroom van onze afdeling moeten schoonmaken.
De hygiene laat gruwelijk te wensen over op de surgical ward. Daarom hebben wij - het hoofd van het lab, het hoofd van de opleiding en ik vorige week samen een teaching voor de leerling nurses georganiseerd. Op het lab kregen ze een swab (wattenstaafje) uitgereikt waarmee ze de afdeling opgingen. De opdracht was om binnen 15 minuten terug te zijn met je swab vol bacteriën. Dat was niet moeilijk natuurlijk. Iedereen rende meteen naar de sanitaire blocs van de mannenafdeling. Daarna ging we onder de microscoop kijken naar de beestjes die je met je blote oog niet ziet. Maar die er wel zijn! De volgen de dag hebben we gekeken hoe deze ziekteverwekkers zich in een nacht tijd vermenigvuldigd hebben tot zichtbare dikke sporen in een schaaltje met agar-agar.
Op 28 mei is de ‘Dormitory’ , een prachtige nieuwe zusterflat geopend. Dat wordt tevens het afscheid van Sister Inviolata (‘Invi’ voor intimi). Invi heeft tientallen jaren met straffe hand de opleiding gedirigeerd. Vanuit de Diaconie van Kabale, een grotere stad 100 km verderop, is Sr. Agnes aangesteld als het nieuwe hoofd van de school.
Het was de hele dag feest op het ziekenhuis terrein.
Zang, sport en spel, een lunch en uiteraard een preek.
Ik werd geraakt door de volgende woorden:
‘It’s not about what lies behind you,
It’s not about what lies ahead of you,
It’s about what lies within you that matters’.
Er werd op die dag ook een oproep gedaan aan de graduate’s van de afgelopen vijf jaar (die allemaal tegelijk op deze dag hun certificaat kregen uitgereikt) om zich aan te melden om Tutor te worden. Dit is een pedagogische functie waarbij je o.a. leerlingen op de afdeling begeleid. Er zijn momenteel slechts twee tutors op de ruim 200 leerlingen.
Dat merk je op de afdeling...de begeleiding van leerlingen schiet heel erg tekort.
-
18 Juni 2016 - 21:24
Pim En Rita Boer:
Beste Joke en Jaap,
Dit was het eerste bericht dat we van jullie dit jaar hebben ontvangen. Volgende keer beter!
Wat dankbaar om in een land als Oeganda met je vakkennis anderen te inspireren. We hebben daar veel respect voor.
Dank je wel voor de alweer mooie brief die een goed beeld geeft van de situatie aldaar en goede thuisreis!
Hartelijke groeten,
Rita en Pim
-
19 Juni 2016 - 23:14
Wim:
Leuk verhaal, Jook.
Nog een paar goede weken daar en veilig weer naar huis. Doe Jaap mn groeten.
Liefs van ons.
Wim -
21 Juni 2016 - 12:54
Harry Van Benthem:
Dag Joke en Jaap,
leuk om jullie eerste reisverslag te ontvangen.
Een van mijn fietsvrienden is gisteren terug gekomen uit Tanzania, daar werkt hij als kinderarts in het ziekenhuis. Wij fietsen morgen ons "woensdag rondje" dan krijg ik onderweg bij de koffie en het taartje in Bad Bentheim zijn verslag te horen.
Wanneer zijn jullie in Fiesch? Jaap gaan we nog een keer samen fietsen?
Groeten
Harry van Benthem en natuurlijk ook van Mieke -
21 Juni 2016 - 19:46
Bram Rijbroek:
Beste Jaap en Joke
inderdaad het eerste reisverslag dat we dit jaar onder ogen krijgen.
Ongetwijfeld hebben jullie weer van alles meegemaakt en de 3 mnd vliegen voorbij.
Zal zo weer wennen zijn thuis zonder geluiden.
Ben zeker benieuwd naar wat daar zo allemaal mogelijk is aan chirurgisch medische zorg.
Groet
Bram Rijbroek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
