Dorothy, de koe van het Agriculture Project.

Dit is ons laatste reisverslag van Oeganda 2015:

Als Jaap en ik ’s morgens om vijf voor half negen de deur uit gaan schijnt de opkomende zon ons recht in het gezicht. Terwijl we naar het ziekenhuis lopen, vliegen de Ibissen luidkeels lachend over ons hoofd. Aan onze linkerhand komen we langs de moestuinen van het Agriculture project met daarachter een stal. Ik probeer een glimp op te vangen van Dorothy, de Friese koe die drachtig is. Rechts van ons ligt de machtige Muhabura, de 4127 meter hoge vulkaan. Het ziekenhuis ligt op 2000 meter hoogte. Ik denk aan de gloeiende massa in het binnenste van de aarde…hoe dun zou de aardkorst zijn waar ik nu overheen loop?
‘Whaha!’ lachen de Ibissen ‘Whahaha!…rare blanken met je hulpverlening!’
We bevinden ons op de evenaar. De natuur is hier de baas.
Muhabura is groot en eeuwig, wij zijn klein en sterfelijk. Zo is het.

Het Agriculture Project gaat uit van het Public Health Center van het St. Francis Hospital en wordt ondersteund door een grote organisatie ‘Sustain for Life’.

Op een dag ga ik er tussen de middag heen en maak ik kennis met Keneth Byarugaba, de manager van het Agriculture Project. Hij neemt me mee op een rondleiding.
Hij vertelt me dat er iedere twee maanden een cursus voor de mensen uit de omgeving van het ziekenhuis is. Ze leren ecologisch verbouwen in de moestuinen op het ziekenhuis terrein. Om er op toe te zien dat de cursisten het geleerde zelfstandig kunnen toepassen op hun eigen grond, bezoeken de docenten de cursisten thuis.
Dit lijkt mij een zeer sterk punt van de cursus.
Al eerder vertelde ik dat de arme mensen hier vrijwel uitsluitend bonen en aardappels eten. Ze hebben geen honger maar lijden toch aan ondervoeding. De gevolgen daarvan zien Jaap en ik dagelijks op de chirurgische afdeling: veel infecties en een vertraagde wondgenezing.
Het Agriculture Project leert de boeren niet alleen hoe ze hun oogst kwalitatief en kwantitatief kunnen verbeteren maar ook waarom een gevarieerde voeding belangrijk is.

Als Keneth en ik bij de stal aankomen zie ik een groep kleine mensen kletsend en zingend aan het werk in de moestuin. Het zijn Batwa ofwel Pygmeeën. Keneth superviseert hen. Als de Batwa’s hun diploma hebben gaan ze terug naar hun stam om de kennis door te geven. Even verderop zie ik een groot hok op palen waar konijnen in zitten. Daarnaast staat Dorothy buiten haar stal te snuiven en gedroogd gras uit een ruif te trekken. Dorothy is als drachtige Friese koe gekocht in Rwanda, twee uur rijden van Mutolere. Inclusief transport kostte ze ruim € 600,-.
Van het geld dat een Friese koe gedurende haar leven opbrengt kan een Oegandees de basisschool, middelbare school en universiteit opleiding van 1 kind betalen. Maar Dorothy is eigendom van het Agriculture Project en haar melk wordt straks aan de kinderafdeling gegeven.
Een aantal dagen later klopt er iemand op onze voordeur: ‘Dorothy has produced!’
Het is Gregory, de energieke jonge Batwa die overdag in de moestuin werkt en ’s nachts bewaker is van onder andere ons huis. Gregory is een heel gemotiveerde cursist die na afloop naar zijn dorp terug gaat om de opgedane kennis en vaardigheden in praktijk te brengen. De bevalling was goed gegaan en het nieuwgeboren stiertje heet Ambrosius.
Zie de foto’s!