De verpleging in het Avicenne in Rabat, vervolg

Wij werken in Rabat voor de stichting ‘Santépourtous’.
Zij organiseren projecten waarmee arme mensen gratis geopereerd worden.

En dat is een schrijnende noodzaak, want je ziet op zaal direct dat er vooral arme mensen in de bedden liggen. Maar dit zijn nog niet de allerarmsten.

Mijn vraag aan Saâdia was: Wat moeten deze mensen als de ziekenhuis rekening onbetaalbaar hoog oploopt? Ik vertelde dat in Oeganda zulke patiënten zonder te betalen het ziekenhuis uit vluchten, de zogenaamde ‘runaways’. Daar moest ze om lachen ‘nee dat kennen we hier niet. Veel mensen zijn alhoewel met moeite toch in staat de overheidsverzekering te betalen of een privé ziektekostenverzekering. Ook wordt er vaak vooraf betaald. De rijken gaan naar privé klinieken waar ze - door dezelfde chirurg - tegen een hogere prijs geopereerd en verpleegd worden. Voor de grote groep allerarmsten is gezondheidszorg helaas nog steeds onbereikbaar’.

De meeste patiënten hebben weinig scholing gehad.
Deze afdeling is gespecialiseerd in lever, pancreas- en galblaaschirurgie. Er zijn veel grote complexe operaties, de patiënten komen vanuit het hele land...
Hebben de patiënten enig ziekte-inzicht en wat is de rol van de verpleging hierin?
Saâdia legt uit: De dokter legt aan de patiënt zijn ziekte uit en hoe hij ermee om moet gaan. Wij als verpleegkundigen lichten dit nader toe.
De taak van de verpleging is: meten en administreren van lichaamsfuncties zoals temperatuur en bloeddruk. Bloed afnemen en infusen inbrengen. Medicijnen delen en nog veel meer zoals patiënten mobiliseren, bedden verschonen volgens een schema en wondverzorging.

Terwijl het team naar het volgende bed ging met de verbandkar bleef ik hangen bij het bed van een patiënt, een jonge man die op diabetes werd onderzocht.
Hij legde me uit dat zijn moeder en zus om de dag heen en weer reisden vanuit Tanger om hem schone kleding en eten te bezorgen. In Tanger zijn twee heel slechte ziekenhuizen, dit Universiteit Ziekenhuis in Rabat is veel beter.
Hij vertelde dat zijn buurman in het bed naast hem helemaal bij de grens met Mauritanië woonde en alleen een Arabisch dialect sprak. Diens broer logeerde in een van de vele hotelletjes vlak bij het ziekenhuis om voor hem te kunnen zorgen.
Stel nu dat bij een patiënt na een zware darmoperatie de voedselopname langzaam moet worden opgebouwd?...
En een diabetes patiënt krijgt een nieuw dieet en ‘lifestyle’ voorgeschreven...straks moet de patiënt het thuis alleen doen.
Wie geeft er voorlichting aan 'de kok in huis'?
Kortom: waar houdt de zorg van de familie op en begint de verpleging als het gaat om diëten, sondevoeding enz?
Ik hoop op bij mijn volgende bezoek aan Rabat meer inzicht te krijgen en deze gemotiveerde verpleegkundigen te kunnen helpen in hun wens om de zorgverlening te verbeteren.

En dan nog dit:
We zijn dankzij ons werk voor de Stichting 'Santépourtous' in contact met mensen gekomen die ons hebben uitgenodigd om mee te gaan met een team van 38 specialisten op een vrijwilligers missie in de woestijn van Tarfaya, een plaats in de Sahara in het zuiden van Marokko.
Zie de foto's.