zaterdagochtend met de weeskinderen

Zaterdag 10-5-14 in de grote ruimte van de Health Care.

Mijn tweede zaterdagochtend met de weeskinderen uit de omgeving. Het waren er net als de eerste keer ruim 130 varierend in leeftijd van 3 tot 16.

Toen ik om tegen tienen aan kwam lopen waren alle kinderen al op de banken gaan zitten.
Een vrolijke jonge Afrikaanse vrouw had de leiding en niet Zr. Katto van de eerste keer, zoals ik verwachtte. Na kort overleg besloten we dat we zouden gaan zingen en knutstelen...maar wel eerst even snel bidden (bij Zr. Katto duurde dit wel drie kwartier...!).
‘Wie weet er een liedje?’ bleek het startsein van een dik half uur heerlijk zingen, drummen op van alles en nog wat en tot slot dansen op z’n oerwouds.
In één woord: genieten! Daarna gingen alle kinderen naar buiten om in de rij te gaan staan voor een grote plastic beker met pap. Omdat ze door een smal poortje moeten en de grote jongens de verantwoordelijkheid krijgen om de rijen in het gareel te zetten gaat dat heel goed.

Nadat de kinderen buiten op het gras hun pap op hadden gedronken hebben we een collage gemaakt. We scheurden vormen uit kleurige vouwblaadjes die we met behulp van een kwastje met behangerslijm op een wit A4tje plakten. Ook had ik paarse bloemblaadjes van de bougainville gedroogd en tussen de vouwblaadjes gestrooid. Dat werd heel mooi bij elkaar!

So far so good...heel lastig is echter wel het uitdelen van het materiaal aan zo’n grote groep. Deze kinderen bezitten NIETS en de aanblik van één viltstift brengt een ongeremde hebzucht in ze naar boven. De eerste zaterdag vlogen ze als vogels op een voederplank op me af waarbij de kleintjes in de verdrukking kwamen...Deze tweede keer had ik daarom een paar van de grote jongens als ‘kampoudsten’ aangesteld om de spullen te verdelen. Telkens een groep op de grond laten zitten en uitdelen maar. Mijn Ugandese collega riep intussen van alles tegen de kids en we hielden het min of meer onder contriole.
Het materiaal was goed voor anderhalf uur heerlijk bezig zijn waarna het langzamerhand steeds chaotischer werd... daar zit verder niemand mee en ik wel het allerminst. Om 12.00 zijn we gestopt en werden de kinderen naar buiten gestuurd.
Nadat de kinderen alles weer ingeleverd hebben mis ik echter toch een paar viltstiften...
Hoe lossen we dit op? Zr. Katto bleek inmiddels ook bij de achterdeur aangekomen. Toen ik door het raam naar buiten keek zag ik een grappig tafereel: alle kinderen tastten in opdracht van Katto in elkaars broekzakken.
Oogst: drie viltstiften!

Niemand is daar trouwens boos om. De mensen zijn dol op de kinderen en erg lief voor ze. Heel tegenstrijding met het feit dat volwassenen soms keihard tegen elkaar kunnen zijn in de strijd om een bestaan in een immense vicieuse circel van onwetendheid, onontwikkeldheid, armoede.