Weeskids op de foto
Blijf op de hoogte en volg Jaap en Joke
27 Mei 2014 | Oeganda, Mutolere
Derde weeskids-ochtend zaterdag 24 mei.
Onze achtertuin is behoorlijk wild en als ik zin heb ga ik lekker wat snoeien.
Naast ons terras staat bijvoorbeeld een paarse bougainvilla van tropische afmetingen maar daar groeit een metershoog riet dwars doorheen. Als je zo’n kaarsrechte rietstengel bij de grond afknipt heb je zomaar iets in je handen waarvan je denkt: daar kan ik iets mee...maar wat? Ik vraag het aan Meneer de Uil en die knipoogt mij geruststellend toe.
‘s Middags komen de twee co’s Manon en Daphne langs. Ze baalden nogal want men was vergeten hen mee te nemen op de ‘outreach’ wat een onderdeel van hun stage is. Health care werkers van het ziekenhuis gaan het land in om in de afgelegen dorpen moeder-kind zorg en polikliniek te doen. Toen onze co’s op de afgesproken tijd 11 a.m. klaar stonden besloot men om een uur later te vertrekken.
Helaas, toen ze stipt om 12.00 weer kwamen waren ze al vertrokken zonder hen...
Daar sta je dan als Muzungu (blanke) met je ontwikkelingssamenwerking, je inlevingsvermogen, je begrip en goede bedoelingen.
Enfin, Manon en Daphne besloten toen om maar bij ons langs te gaan want ze wilden nog wat aan Jaap vragen maar die was in het ziekenhuis bezig.
Toevallig was ik net aan het koffiezetten en ik vertelde dat ze mij ook een keer voor een dichte deur hadden laten opdraven voor de weeskidsochtend die toch heel wat voorbereiding vergt. Enfin, gedeelde smart is halve smart en zo werd het toch nog best gezellig.
Een van de Co’s vertelde dat een kennis van haar een keer een koffer vol met bellenblaaspotjes had meegenomen voor een project met kids ergens in Afrika.
En ineens wist ik wat ik met het riet ging doen!
De foto’s die Jaap ervan gemaakt heeft spreken voor zich.
Het programma:
- schietgebedje
- uitgebreid zingen en swingen met percussie (waarbij de eerste
rieten stokjes al sneuvelden)
- pap drinken (bloem+water uit kleurige plastic bekers) buiten op het
grasveld
- bellenblazen
- estafette hardlopen de jongens tegen de meisjes (superspannend,
wat een gegil en plezier)
- middageten (een volwaardige maaltijd: aardappels, bonen en
groente)
Zie foto’s: die witte dingen op een lange rij zijn de OK-laarzen die gesopt zijn en nu staan te drogen langs de achterkant van het gebouw waar de ‘Theatre’ is.
Onze achtertuin is behoorlijk wild en als ik zin heb ga ik lekker wat snoeien.
Naast ons terras staat bijvoorbeeld een paarse bougainvilla van tropische afmetingen maar daar groeit een metershoog riet dwars doorheen. Als je zo’n kaarsrechte rietstengel bij de grond afknipt heb je zomaar iets in je handen waarvan je denkt: daar kan ik iets mee...maar wat? Ik vraag het aan Meneer de Uil en die knipoogt mij geruststellend toe.
‘s Middags komen de twee co’s Manon en Daphne langs. Ze baalden nogal want men was vergeten hen mee te nemen op de ‘outreach’ wat een onderdeel van hun stage is. Health care werkers van het ziekenhuis gaan het land in om in de afgelegen dorpen moeder-kind zorg en polikliniek te doen. Toen onze co’s op de afgesproken tijd 11 a.m. klaar stonden besloot men om een uur later te vertrekken.
Helaas, toen ze stipt om 12.00 weer kwamen waren ze al vertrokken zonder hen...
Daar sta je dan als Muzungu (blanke) met je ontwikkelingssamenwerking, je inlevingsvermogen, je begrip en goede bedoelingen.
Enfin, Manon en Daphne besloten toen om maar bij ons langs te gaan want ze wilden nog wat aan Jaap vragen maar die was in het ziekenhuis bezig.
Toevallig was ik net aan het koffiezetten en ik vertelde dat ze mij ook een keer voor een dichte deur hadden laten opdraven voor de weeskidsochtend die toch heel wat voorbereiding vergt. Enfin, gedeelde smart is halve smart en zo werd het toch nog best gezellig.
Een van de Co’s vertelde dat een kennis van haar een keer een koffer vol met bellenblaaspotjes had meegenomen voor een project met kids ergens in Afrika.
En ineens wist ik wat ik met het riet ging doen!
De foto’s die Jaap ervan gemaakt heeft spreken voor zich.
Het programma:
- schietgebedje
- uitgebreid zingen en swingen met percussie (waarbij de eerste
rieten stokjes al sneuvelden)
- pap drinken (bloem+water uit kleurige plastic bekers) buiten op het
grasveld
- bellenblazen
- estafette hardlopen de jongens tegen de meisjes (superspannend,
wat een gegil en plezier)
- middageten (een volwaardige maaltijd: aardappels, bonen en
groente)
Zie foto’s: die witte dingen op een lange rij zijn de OK-laarzen die gesopt zijn en nu staan te drogen langs de achterkant van het gebouw waar de ‘Theatre’ is.
-
28 Mei 2014 - 17:53
Chris De Groot:
Joke, check je mail s.v.p.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
