VAC therapie en lava stenen
Door: Joke
Blijf op de hoogte en volg Jaap en Joke
10 Mei 2017 | Oeganda, Mutolere
Dank voor de reacties op ons vorige reisverslag!
Iemand vroeg wat is VAC therapie?
VAC therapie is een wondbehandeling.
Op de wond leg je een soort spons. Die plak je luchtdicht af over de huid. Vervolgens maak je er een gaatje in waarop je een dunne slang plakt. Die slang sluit je aan op een motortje dat alle troep uit je wond in een opvang-beker zuigt. Na een dag of drie, vier vervang je het schuim.
De VAC therapie was een prachtige donatie van KCI en onze vier koffers zaten dus helemaal vol met schuimpakketten en ook zes wegwerp- en twee permanente zuigmachientjes.
We zien hier veel bot ontstekingen, vooral bij kinderen tussen 8-en 14 jaar. Dit jaar telden we 10 osteomyelitis patiëntjes op onze eerste afdelingsronde.
Er is weinig literatuur over, maar wij vermoeden dat het op blote voeten lopen op de scherpe lava stenen een rol speelt bij het ontstaan van osteomyelitis in vooral het onderbeen. Zelfs via kleine verwondingen kunnen bacterie door de eeltlaag binnendringen in de bloedbaan en zich gaan vermenigvuldigen in het bot. De mensen wachten vervolgens soms anderhalf jaar voordat ze naar het ziekenhuis gaan en dan duurt het maanden voordat het genezen is. In het ergste geval leidt het tot amputatie.
Daar sta je dan met je goede bedoelingen en je VAC machientje en plakken schuim op de afdeling chirurgie in een plattelandsziekenhuis in Oeganda.
De verpleging was meteen geïnteresseerd. Iedereen snapt dat ‘die troep uit die wond moet worden gezogen’.
Ons eerste patiëntje heeft een ideale wond voor VAC en haar vader is ook meteen coöperatief.
In het bed ernaast ligt een oudere vrouw die ons allemaal aanmoedigt terwijl we samen met de vaderhaar onderbeentje in een omo bad doen. Vervolgens brengen we de VAC aan.
Ons tweede VAC patiënte is een meisje van tien jaar. Ze komt met haar moeder uit Rwanda, vlak over de grens. Ik vraag een staf verpleegkundige mee en een leerling.
We leggen VAC uit aan de moeder en zij gaat meteen akkoord nadat ze heeft geïnformeerd naar de kosten (geen). Ook dit meisje krijgt eerst pijnstilling en vervolgens gaat haar beentje in een emmer met warm omo sop.
Alle vorige gazen weken zo vanzelf los. Dan legt ze haar been met de nu schone wond op bed. We brengen de VAC aan en het machientje begint te zuigen Heel spannend allemaal voor zo’n kleine meid en haar moeder.
En ook voor mij!
In het bed ernaast ligt een leeftijdsgenootje (ook met een osteomyelitis) alles te volgen. Haar moeder haalt een borst tevoorschijn voor haar peuter. Onderwijl helpt ze ons met vertalen. Zo nu en dan loopt er een buurman binnen die ook een duit in het zakje doet. Twee bedden verderop ligt een totaal verzwakte pre- terminale man. Bovendien heeft zich intussen een hele kring leerling verpleegkundigen om mij heen verzameld. Zweten. Dit is Afrika.
Ziezo het aanbrengen van de VAC is geslaagd en ik loop de zaal uit naar de binnenplaats. De hulpvaardige buurman, die een familielid van de stervende man blijkt te zijn schiet me aan. Dokter, mag ik wat vragen…zou dat omo bad ook helpen voor mijn voeten? Ik vertel hem dat ik geen dokter ben maar dat ik wel even naar zijn voeten wil kijken. Hij had mij immers ook geholpen met vertalen. We gaan ervoor zitten, de sokken en schoenen gaan uit. Van boven zie ik niets. Wat is het probleem? vraag ik. Dan laat hij mij zijn beide voetzolen zien. Helaas of gelukkig heb ik geen foto gemaakt. Laat ik volstaan met te zeggen dat ik hem heb aangeraden om iedere avond zijn voeten 20 minuten in een omo bad te soppen en daarna in te smeren met whatever als het maar vet is.
We maken hier iedere dag van dit soort mooie en grappige dingen mee, maar ook heel schrijnende en moeilijke.
Iemand vroeg wat is VAC therapie?
VAC therapie is een wondbehandeling.
Op de wond leg je een soort spons. Die plak je luchtdicht af over de huid. Vervolgens maak je er een gaatje in waarop je een dunne slang plakt. Die slang sluit je aan op een motortje dat alle troep uit je wond in een opvang-beker zuigt. Na een dag of drie, vier vervang je het schuim.
De VAC therapie was een prachtige donatie van KCI en onze vier koffers zaten dus helemaal vol met schuimpakketten en ook zes wegwerp- en twee permanente zuigmachientjes.
We zien hier veel bot ontstekingen, vooral bij kinderen tussen 8-en 14 jaar. Dit jaar telden we 10 osteomyelitis patiëntjes op onze eerste afdelingsronde.
Er is weinig literatuur over, maar wij vermoeden dat het op blote voeten lopen op de scherpe lava stenen een rol speelt bij het ontstaan van osteomyelitis in vooral het onderbeen. Zelfs via kleine verwondingen kunnen bacterie door de eeltlaag binnendringen in de bloedbaan en zich gaan vermenigvuldigen in het bot. De mensen wachten vervolgens soms anderhalf jaar voordat ze naar het ziekenhuis gaan en dan duurt het maanden voordat het genezen is. In het ergste geval leidt het tot amputatie.
Daar sta je dan met je goede bedoelingen en je VAC machientje en plakken schuim op de afdeling chirurgie in een plattelandsziekenhuis in Oeganda.
De verpleging was meteen geïnteresseerd. Iedereen snapt dat ‘die troep uit die wond moet worden gezogen’.
Ons eerste patiëntje heeft een ideale wond voor VAC en haar vader is ook meteen coöperatief.
In het bed ernaast ligt een oudere vrouw die ons allemaal aanmoedigt terwijl we samen met de vaderhaar onderbeentje in een omo bad doen. Vervolgens brengen we de VAC aan.
Ons tweede VAC patiënte is een meisje van tien jaar. Ze komt met haar moeder uit Rwanda, vlak over de grens. Ik vraag een staf verpleegkundige mee en een leerling.
We leggen VAC uit aan de moeder en zij gaat meteen akkoord nadat ze heeft geïnformeerd naar de kosten (geen). Ook dit meisje krijgt eerst pijnstilling en vervolgens gaat haar beentje in een emmer met warm omo sop.
Alle vorige gazen weken zo vanzelf los. Dan legt ze haar been met de nu schone wond op bed. We brengen de VAC aan en het machientje begint te zuigen Heel spannend allemaal voor zo’n kleine meid en haar moeder.
En ook voor mij!
In het bed ernaast ligt een leeftijdsgenootje (ook met een osteomyelitis) alles te volgen. Haar moeder haalt een borst tevoorschijn voor haar peuter. Onderwijl helpt ze ons met vertalen. Zo nu en dan loopt er een buurman binnen die ook een duit in het zakje doet. Twee bedden verderop ligt een totaal verzwakte pre- terminale man. Bovendien heeft zich intussen een hele kring leerling verpleegkundigen om mij heen verzameld. Zweten. Dit is Afrika.
Ziezo het aanbrengen van de VAC is geslaagd en ik loop de zaal uit naar de binnenplaats. De hulpvaardige buurman, die een familielid van de stervende man blijkt te zijn schiet me aan. Dokter, mag ik wat vragen…zou dat omo bad ook helpen voor mijn voeten? Ik vertel hem dat ik geen dokter ben maar dat ik wel even naar zijn voeten wil kijken. Hij had mij immers ook geholpen met vertalen. We gaan ervoor zitten, de sokken en schoenen gaan uit. Van boven zie ik niets. Wat is het probleem? vraag ik. Dan laat hij mij zijn beide voetzolen zien. Helaas of gelukkig heb ik geen foto gemaakt. Laat ik volstaan met te zeggen dat ik hem heb aangeraden om iedere avond zijn voeten 20 minuten in een omo bad te soppen en daarna in te smeren met whatever als het maar vet is.
We maken hier iedere dag van dit soort mooie en grappige dingen mee, maar ook heel schrijnende en moeilijke.
-
10 Mei 2017 - 21:19
Marloes Klein:
Wat ben ik onder de indruk van jullie harde werken in Oeganda. Ik hoop zo dat de VAC therapie gaat werken bij deze moeilijke wonden. Heel veel succes! -
11 Mei 2017 - 16:53
Ghene:
Top Jaap en Joke! Jullie worden op handen en voeten gedragen! Liefs Ghene -
13 Mei 2017 - 13:01
Annetta Tefsen-Pels:
Lieve Jaap en Joke ,
Heel leuk om jullie bevindingen weer te lezen,
Prachtig werk verrichten jullie , een mooi duo!!!
Ik wens jullie nog een hele mooie tijd.
Liefs Annet -
15 Mei 2017 - 19:26
Erica:
Mooi joke! Heel veel werk en ander plezier!
Liefs van ons en ook voor jaap natuurlijk.
Erica -
16 Mei 2017 - 10:09
Jan Doesburg Smits:
Hi Jaap en Joke.
Heel leuk om jullie operatieverslag te lezen. Ik zeg 'leuk' omdat ik er vrolijk van word.
Een operatie met toeschouwers, die waarschijnlijk ook zo nu en dan commentaar leveren. Ik kan me de scenes een beetje voorstellen met jullie als transpirerend, maar vooral inspirerend middelpunt. Want uiteindelijk gaat het jullie niet alleen om het zelf uitvoeren, maar meer nog om het doorgeven van jullie kennis en skills. Bewondering
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
