Een nieuwe weg in 2015
Door: Joke
Blijf op de hoogte en volg Jaap en Joke
20 April 2015 | Oeganda, Mutolere
Zeg niet dat er nooit iets verandert in Mutolere!
Het is zondag 19 april, onze eerste dag in Mutolere.
Precies een jaar geleden zagen Jaap en ik Oeganda voor het eerst. We bleven toen ruim twee maanden.
Na een prima overnachting in Kigali, de hoofdstad van Rwanda, reden we zaterdag de grens over naar Oeganda. Vanaf de grens is het een half uur rijden naar de provincie plaats Kisoro aan de voet van een langgerekte vulkaanketen.
Vanaf Kisoro gaat de weg naar het kleine dorpje Mutolere met het St.Francis Hospital. Mutolere ligt op 2000 meter hoogte en waar je ook staat, meren en vulkanen domineren het landschap. Oeganda wordt met recht de parel van Afrika genoemd.
De vulkanen zijn zo soeverein dat ze spontaan bij mij eerbied afdwingen. Misschien klinkt het wat verheven maar je voelt je nietig en groots tegelijkertijd. Kortom ze zijn indrukwekkend.
De nieuwe weg van Kisoro naar het ziekenhuis in Mutolere is bijna klaar.
Deze weg is ruim vier kilometer lang en er moet alleen nog een laag asfalt over.
De voetgangers moeten hun ruimte langs de rand nog bevechten maar verder lijkt het een enorme vooruitgang.
Het duurde dus niet lang of we kwamen aan bij de poort van het St.Francis Hospital.
Deze oude poort was en passant ook neergehaald!
Op het ziekenhuisterrein bleken ook heel veel wegen geëgaliseerd in afwachting van een laag asfalt.
We keken onze ogen uit. Wat een verbeteringen!
Diezelfde avond werden wij voor het eten uitgenodigd bij Waltraud onze buurvrouw.
We waren met z’n achten: Waltraud en haar zus Alexa, Kinderarts Louis Coda en zijn vrouw Martha en dochter Claire, Jaap, Geerte (bijna afgestudeerd tropenarts) en ik.
We hebben de hele avond getafeld en werden weer helemaal bijgepraat.
Zo kwamen we aan de weet dat Museveni komt op 1 mei naar Mutolere komt ter ere van een jubileum van de secondary school ‘St.Paul’ tegenover het ziekenhuis.
En dat is de reden dat de wegen vernieuwd worden!
Later zal blijken dat het aantal en de ernst van verkeersslachtoffers gestegen is doordat het asfalt uitnodigt tot hoge snelheden.
Ons huis was fijn voor ons in orde gemaakt, dat voelde heel welkom. Ook de dappere oude 4wd Suzuki werd ’s avonds voor ons huis geparkeerd door Mayunga, het hoofd van de administratie. Top!
Ik kom net terug van een bezoekje aan onze achterburen, de nonnen Godfrey en Pieta. Het ging goed met ze en ook met hun koe, wat betekent dat we weer iedere morgen een liter verse melk krijgen.
Sister Godfrey doet mij denken aan de vulkaan, ze is een monument van Afrikaanse waardigheid.
Zie foto.
Jaap en Joke
Het is zondag 19 april, onze eerste dag in Mutolere.
Precies een jaar geleden zagen Jaap en ik Oeganda voor het eerst. We bleven toen ruim twee maanden.
Na een prima overnachting in Kigali, de hoofdstad van Rwanda, reden we zaterdag de grens over naar Oeganda. Vanaf de grens is het een half uur rijden naar de provincie plaats Kisoro aan de voet van een langgerekte vulkaanketen.
Vanaf Kisoro gaat de weg naar het kleine dorpje Mutolere met het St.Francis Hospital. Mutolere ligt op 2000 meter hoogte en waar je ook staat, meren en vulkanen domineren het landschap. Oeganda wordt met recht de parel van Afrika genoemd.
De vulkanen zijn zo soeverein dat ze spontaan bij mij eerbied afdwingen. Misschien klinkt het wat verheven maar je voelt je nietig en groots tegelijkertijd. Kortom ze zijn indrukwekkend.
De nieuwe weg van Kisoro naar het ziekenhuis in Mutolere is bijna klaar.
Deze weg is ruim vier kilometer lang en er moet alleen nog een laag asfalt over.
De voetgangers moeten hun ruimte langs de rand nog bevechten maar verder lijkt het een enorme vooruitgang.
Het duurde dus niet lang of we kwamen aan bij de poort van het St.Francis Hospital.
Deze oude poort was en passant ook neergehaald!
Op het ziekenhuisterrein bleken ook heel veel wegen geëgaliseerd in afwachting van een laag asfalt.
We keken onze ogen uit. Wat een verbeteringen!
Diezelfde avond werden wij voor het eten uitgenodigd bij Waltraud onze buurvrouw.
We waren met z’n achten: Waltraud en haar zus Alexa, Kinderarts Louis Coda en zijn vrouw Martha en dochter Claire, Jaap, Geerte (bijna afgestudeerd tropenarts) en ik.
We hebben de hele avond getafeld en werden weer helemaal bijgepraat.
Zo kwamen we aan de weet dat Museveni komt op 1 mei naar Mutolere komt ter ere van een jubileum van de secondary school ‘St.Paul’ tegenover het ziekenhuis.
En dat is de reden dat de wegen vernieuwd worden!
Later zal blijken dat het aantal en de ernst van verkeersslachtoffers gestegen is doordat het asfalt uitnodigt tot hoge snelheden.
Ons huis was fijn voor ons in orde gemaakt, dat voelde heel welkom. Ook de dappere oude 4wd Suzuki werd ’s avonds voor ons huis geparkeerd door Mayunga, het hoofd van de administratie. Top!
Ik kom net terug van een bezoekje aan onze achterburen, de nonnen Godfrey en Pieta. Het ging goed met ze en ook met hun koe, wat betekent dat we weer iedere morgen een liter verse melk krijgen.
Sister Godfrey doet mij denken aan de vulkaan, ze is een monument van Afrikaanse waardigheid.
Zie foto.
Jaap en Joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
