Thuis

Lieve allemaal,

Na thuiskomst zijn Jaap en ik meteen de volgende dag samen met mijn broer, schoonzus en vader naar het Bethesda ziekenhuis in Hoogeveen gegaan.
De arts had om 'een gesprek rond het bed' van mijn moeder gevraagd. De enige tekst die mijn moeder zelf had was: 'ik wil naar huis'.
Vier dagen later is ze per ambulance thuis gebracht.
Ons gezin telt twee broers en vier zusters. Samen met de thuiszorg zijn wij voor onze moeder gaan zorgen. 'Alles mag en niets moet' was het devies van onze onvolprezen huisdokter. Ook de thuiszorg was geweldig. Het werd een heel intense tijd en het is ons gelukt om het haar zo prettig mogelijk te maken.
Voor mijn achtentachtig jarige vader was deze invasie in zijn eigen huis niet zonder slag of stoot te accepteren, hetgeen regelmatig leidde tot pittige situaties.
Mijn moeder had haar eigen kamer met prachtig daglicht. Als ze wakker was (en verzorgd, gemasseerd of voorgelezen werd uit haar lievelingsgedichtenbundel van vroeger) keek ze naar de tuin en de vogeltjes bij het raam.
Ze heeft nog twee maanden en drie weken geleefd op liefde en karnemelk.
Ik beschouw de tijd die mijn moeder ons heeft gegeven om afscheid te nemen als haar laatste geschenk aan ons gezin.
Mijn moeder is overleden op 17 september.
De dag erop zijn Jaap en ik samen naar Rabat gevlogen om te werken in het Avicenne Universiteit Ziekenhuis.
Jaap was daar al een week bezig maar was voor de crematieplechtigheid thuisgekomen.

Volgende keer schrijf ik over ons werk voor 'Santé pour tous' in Marokko!