TRAUMA CHIRURGIE in ST.FRANCIS HOSPITAL MUTOLERE
Door: Jaap
Blijf op de hoogte en volg Jaap en Joke
31 Mei 2019 | Oeganda, Mutolere
Ongevalschirurgie is het meest voorkomende onderdeel van de chirurgie in Mutolere Hospital. Op de afdeling heeft meer dan de helft van de patiënten een trauma gehad, vaak in het verkeer of door geweld.
Dit jaar is Sjoerd den Uil meegekomen, hij is vijfdejaars assistent chirurgie in opleiding in het Spaarne Gasthuis in Haarlem. Ik kende hem al toen hij nog co-assistent was in Haarlem. Hij gaat zich in de laatste 2 jaar van zijn opleiding specialiseren in de traumachirurgie. In Nederland wordt tegenwoordig een groot deel van de botbreuken geopereerd. Hier in Mutolere kan hij zien dat met de zogenaamde conservatieve (niet operatieve) behandeling ook veel breuken goed behandeld kunnen worden, net zoals tijdens mijn opleiding, alweer 40 jaar geleden.
Veel verkeersongelukken worden hier veroorzaakt door de Boda Boda, een lichtgewicht motorfiets.
De Boda Boda is hier het belangrijkste vervoermiddel en wordt ook veel gebruikt als taxi. Soms zitten ze er met z’n vijven tegelijk op (zie foto, en tel de baby mee die de moeder onder een witte doek op haar rug draagt). Omdat de wegen meer er meer geasfalteerd worden gaan de Boda Boda’s harder rijden en zien we meer ernstige ongevallen met hersenletsel (bijna niemand draagt een helm) en botbreuken van de ledematen. Een groot deel van deze breuken kan gezet- en in gips behandeld worden. Fred, de Oegandese orthopedic officer, is een meester in het reponeren van botbreuken.
Sinds de beschikbaarheid van de SIGN pen in 2017 kunnen bovenbeens fracturen geopereerd worden en hoeven de patiënten niet meer 6 tot 8 weken met gewichten in bed te liggen. Ook hebben we via donaties de beschikking over platen en schroeven om bv. onderarms fracturen, die niet goed gereponeerd kunnen worden, te opereren. Een probleem is dat op een gegeven moment de schroeven op zijn. Het ziekenhuis heeft geen geld om ze aan te vullen. Dan moet er dus naar een andere oplossing gezocht worden. Deze week hebben Sjoerd en Fred samen in een onderarm twee pennen ingebracht die wij uit Nederland hadden meegenomen, waar normaal gesproken een plaat met schroeven de voorkeur zou hebben. Op de foto is te zien hoe mooi de bot-einden weer aansluiten.
Een andere oorzaak van ernstig trauma is geweld, dit komt hier komt veel voor.
‘Gelukkig’ overleven dit soort patiënten het vaak niet, want met een dwarslaesie of een toestand na ernstig hersenletsel is er nauwelijks bestaans mogelijkheid in Oeganda.
Botbreuken zijn dus de hoofdmoot, maar ook traumata van de borstkas of de buik worden regelmatig gezien. Ook dezen worden vaak veroorzaakt door verkeersongevallen en geweld, denk aan messteken en vechtpartijen onder invloed van lokale brouwsels zoals de beruchte ‘varachi’ (80% alc.). Soms moet er acuut worden geopereerd.
Een van de meest nare ongevallen zijn de ernstige brandwonden. Vaak zijn het kleine kinderen, die net kunnen lopen en in het vuur vallen waarop gekookt wordt, of patiënten met epilepsie die ook in het open vuur vallen. Langdurige opnames met vele operaties en huidtransplantaties zijn het gevolg.
Dit komt er dus allemaal binnen op de chirurgie van Hospital Mutolere naast de niet-trauma chirurgie.
Ondanks dit is en blijft het dankbaar werk want de meeste mensen zien we toch na korte of langere tijd weer genezen de poort uitlopen.
Dit jaar is Sjoerd den Uil meegekomen, hij is vijfdejaars assistent chirurgie in opleiding in het Spaarne Gasthuis in Haarlem. Ik kende hem al toen hij nog co-assistent was in Haarlem. Hij gaat zich in de laatste 2 jaar van zijn opleiding specialiseren in de traumachirurgie. In Nederland wordt tegenwoordig een groot deel van de botbreuken geopereerd. Hier in Mutolere kan hij zien dat met de zogenaamde conservatieve (niet operatieve) behandeling ook veel breuken goed behandeld kunnen worden, net zoals tijdens mijn opleiding, alweer 40 jaar geleden.
Veel verkeersongelukken worden hier veroorzaakt door de Boda Boda, een lichtgewicht motorfiets.
De Boda Boda is hier het belangrijkste vervoermiddel en wordt ook veel gebruikt als taxi. Soms zitten ze er met z’n vijven tegelijk op (zie foto, en tel de baby mee die de moeder onder een witte doek op haar rug draagt). Omdat de wegen meer er meer geasfalteerd worden gaan de Boda Boda’s harder rijden en zien we meer ernstige ongevallen met hersenletsel (bijna niemand draagt een helm) en botbreuken van de ledematen. Een groot deel van deze breuken kan gezet- en in gips behandeld worden. Fred, de Oegandese orthopedic officer, is een meester in het reponeren van botbreuken.
Sinds de beschikbaarheid van de SIGN pen in 2017 kunnen bovenbeens fracturen geopereerd worden en hoeven de patiënten niet meer 6 tot 8 weken met gewichten in bed te liggen. Ook hebben we via donaties de beschikking over platen en schroeven om bv. onderarms fracturen, die niet goed gereponeerd kunnen worden, te opereren. Een probleem is dat op een gegeven moment de schroeven op zijn. Het ziekenhuis heeft geen geld om ze aan te vullen. Dan moet er dus naar een andere oplossing gezocht worden. Deze week hebben Sjoerd en Fred samen in een onderarm twee pennen ingebracht die wij uit Nederland hadden meegenomen, waar normaal gesproken een plaat met schroeven de voorkeur zou hebben. Op de foto is te zien hoe mooi de bot-einden weer aansluiten.
Een andere oorzaak van ernstig trauma is geweld, dit komt hier komt veel voor.
‘Gelukkig’ overleven dit soort patiënten het vaak niet, want met een dwarslaesie of een toestand na ernstig hersenletsel is er nauwelijks bestaans mogelijkheid in Oeganda.
Botbreuken zijn dus de hoofdmoot, maar ook traumata van de borstkas of de buik worden regelmatig gezien. Ook dezen worden vaak veroorzaakt door verkeersongevallen en geweld, denk aan messteken en vechtpartijen onder invloed van lokale brouwsels zoals de beruchte ‘varachi’ (80% alc.). Soms moet er acuut worden geopereerd.
Een van de meest nare ongevallen zijn de ernstige brandwonden. Vaak zijn het kleine kinderen, die net kunnen lopen en in het vuur vallen waarop gekookt wordt, of patiënten met epilepsie die ook in het open vuur vallen. Langdurige opnames met vele operaties en huidtransplantaties zijn het gevolg.
Dit komt er dus allemaal binnen op de chirurgie van Hospital Mutolere naast de niet-trauma chirurgie.
Ondanks dit is en blijft het dankbaar werk want de meeste mensen zien we toch na korte of langere tijd weer genezen de poort uitlopen.
-
31 Mei 2019 - 17:54
Ria Van Roon:
Hoi Jaap en Joke
Wat ontzettend leuk om te lezen van jullie goede werk dat jullie nu in Oeganda doen. Enorm voor de mensen daar. Ook leuk dat Sjoerd den Uil daar even meekijkt naar een andere niet Nederlandse manier van behandelen. Jaap, met hart en ziel chirurg, ik hoop dat je dit werk nog lang kan volhouden samen met jou Joke.
Succes en hopelijk tot weer een bericht
Ria -
01 Juni 2019 - 00:57
Jeroen:
Hoi pap,
Altijd weer mooi om te lezen over wat je daar allemaal klaarspeelt! Ik ben hartstikke trots op jou en mama. Maar nu zijn de schroeven op en moeten jullie weer naar huis :)
To snel en veel liefs,
Jeroen -
01 Juni 2019 - 06:09
Herman Veen:
Met plezier de blog gelezen. Zeer herkenbaar en wat dat betreft verandert er dus nog niet veel.Maar dat neemt niet weg dat er weer zeer goed werk wordt gedaan. Hulde en groet Fred van me. Herman -
01 Juni 2019 - 11:39
Jan Doesburg Smits:
Hallo Jaap en Joke,
Alweer zo’n mooi verhaal waaruit jullie everlasting liefde voor het vak blijkt.
Het verhaal over de behandeling van botbreuken deed me denken aan aan de nare onderarmbreuk die mijn jongste dochter opliep, ongeveer 30 jaar geleden. Heette zo’n breuk niet Smith fractuur? Jij hebt haar toen behandeld. Je betrokkenheid bij de patiënt was toen al overduidelijk. Anders kun je dit beroep ook niet uitoefenen.
Het eind van jullie verslag geeft aan waarvoor jullie dit allemaal doen: de voldoening bij het zien van mensen die genezen de poort uit zien lopen.
Nog een mooie tijd daar en ik wens jullie veel schroeven -
08 Juni 2019 - 16:13
Bram Rijbroek:
Hoi Jaap en Joke (en Sjoerd met vriendin) Het blijft toch altijd weer fascinerend dat werelden zo verschillen en dat jullie ons een kijk in een hele andere keuken geven. We zijn hier natuurlijk enorm verwend dat zullen jullie dagelijks ervaren. En dat gemopper hier op de gezondheidszorg en ontevreden ptn. Daar zal je daar geen last van vinden. Misschien toch een keer een setje uit Nederland huren qua osteosynthese materialen ! Wie weet heeft synthes ofzo nog oudere setjes die ze niet meer verkopen/gebruiken en/of die afgeschreven zijn ? Leuk om jullie verhalen hier te volgen
Veel plezier daar nog en groeten aan Joke en Sjoerd.
Bram en Anita -
16 Juni 2019 - 19:36
Rita En Pim:
Beste Jaap,
Je verhaal over het werk dat je daar zo vol overgave doet, was zelfs voor leken heel begrijpelijk.
We hoefden niet een medische encyclopedie te raadplegen. Er was maar één zin die we niet begrepen: dat het ziekenhuis geen geld heeft om schroeven te leveren waar je als chirurg om verlegen zit. Je bent gelukkig onderhand wel gewend te improviseren. We bewonderen jullie inzet.
We reageren wat laat, want we waren twee weken in Frankrijk. We zien uit naar het volgende verslag.
Hartelijke groet,
Rita en Pim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
